Νουθεσίες / Σταχυολογήματα

+ Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ κ΄ τό πλήρωμα αὐτῆς..

    Πάντες γνωρίζωμεν,ἢ τουλάχιστον, πρέπει να γνωρίζομεν τήν Κυριακήν προσευχή, τό: ''Πάτερ ἡμῶν..''.Τό ἀποστηθίζουμε, ἀλλά κατά βάθος, δέν τό ἐσωστηθίζομε· Το γνωρίζουμε ἀπ' ἒξω, ἀλλά ὂχι ἀπό μέσα.Λέγοντας :''Πάτερ ἡμῶν..'' ἀμέσως αὐτή ἡ φράση σηματοδοτεῖ μίαν γενική ὂψη, καθολικότητα, ἡ ὁποῖα (πρέπει ν) χαρακτηρίζη τό βίωμα, πορεία μας· Πατέρα μας... ἂρα  ὃλοι εἲμεθα ἀδέλφια·

    δικαιούμεθα ἂραγε κάποιοι νά εὐτυχοῦν κ΄ ἂλλοι νά δυστυχοῦν;

    ἂλλοι σέ βίλες κ΄ ἂλλοι σέ τρῶγλες;

    ἂλλοι  μέ ἀλεξίσφαιρα αὐτοκίνητα, κ΄ ἂλλοι ξυπόλητοι;

    ἂλλοι (ὡς ὁ πλούσιος τοῦ Εὐαγγελίου) πετῶντας τόνους φαγητῶν, κ΄ ἂλλοι ὡς ὁ Λάζαρος, ἀνιχνεύοντας σκουπίδια;

    ἂλλοι μέ ἀνεμιστῆρες, κ΄ ἂλλοι στά πεζοδρόμια;

Πάτερ ἡμῶν...ὁ ἲδιος πατέρας· τά παιδιά ἒχουν τό DNA τοῦ πατέρα '' ὃμοιοι ἒσεσθε τοῦ πατρός ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς...''Ματθ Ε΄ 45

ὃτι ἒχει ὁ υἱός, δῶρον παρά τοῦ πατρός ἐστίν, οὓτως οὐχί ἁπλῶς ἀναλογιζόμεθα τάς δυστυχίας ἣ δυσπραγίας τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, ἀλλά συμμετέχοντες ἐν αὐτοῖς «ὁ ἒχων δύο χιτῶνας, μεταδότῳ τῷ μή ἒχοντι, κ΄ ὁ ἒχων βρώματα, ὁμοίως ποιείτω...»Λουκ. Γ΄ 11

Αὐτό πολύ περισσότερο ἰσχύει ἐν τοῖς πνευματικοῖς· «...μή κρύβε τάλαντον Θεοῦ· ὁ ἒχων λόγον,μεταδότῳ...» πατερικῶς.Ἒχομεν τόν Χριστόν (τόν ἒχομεν;) βρήκαμε τόν Μεσσίαν (τόν βρήκαμεν;) Ἰωαν. Α΄ 42 ὃπως εἶπε ὁ Φίλιππος εἰς τόν Ναθαναήλ· βρῆκε ὁ πρῶτος τόν Χριστόν...βρῆκε, βρήκαμε· πολλοί εὑρήκαμεν ἀκοῦμε καθημερινῶς· (...εὑρῆκα... εὑρῆκα...) ἓνα ὃμως εὓρηκα μένει κορυφαῖο κ΄ ἀθάνατο· εὑρήκαμε τόν Μεσσίαν...Βρήκαμε τόν Χριστόν· ὁ Φίλιππος εὑρῆκε τόν Χριστόν, ἐκαινώθη, ἐπληρώθη, ἒχαιρε, κ΄ ἣθελε νά μοιρασθῆ, νά μεταδώση εἰς τόν φίλον του τήν «εὓρεση».Ὁ Χριστός δέν ἀνακαλύπτεται, ἀλλά ἀποκαλύπτεται· κ΄ θέλει ἀποκαλύπτεσθαι εἰς πάντας, διότι «...θέλει πάντας σωθῆναι κ΄ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν...»· ἐμπόδιο εἶναι μόνο τό θέλημα μας, ὁ ἑαυτός μας, ὁ παλαιός ἂνθρωπος. Μᾶς εὐλόγησε ὁ Κύριος, κ΄ γνωρίσαμε τόν Χριστόν, εἶναι στό DNA μας,ἡ πίστη, ὁ Χριστός, ἡ Ὀρθοδοξία· ὃπως δέν μπορῆ νά ξεχωρίση, ἡ σάρκα ἀπό τό σῶμα, οὓτως, οὐδέ ὁ  Ἑλληνισμός ἀπό τόν Χριστιανισμόν.

    Γνωρίσαμε τόν Χριστόν· Θεοῦ τό δῶρο· θά κρύψωμε τό τάλαντον; θά καταχωνιάσωμε; θα περιορίσωμε τήν πίστη μας σέ τεῖχος ἐλληνικό,ἐθνικό; κ΄ τό «...πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἒθνη...» τοῦ Κυρίου μας; τά ἀδέλφια μας πού διψᾶνε Χριστό; πού ποθοῦν; πού λαχταροῦν; πού τούς σύρουν οἱ προβατόσχημοι λύκοι, ὡς πρόβατα ἐπί σφαγῆν; πώς θά ποῦμε τό ''Πάτερ ἡμῶν;» πώς θα προφέρουμε αὐτές τίς ἱ.λέξεις; πώς θά ποῦμε τό: γενηθήτω τό θέλημα Σου;» ἀν ἐμεῖς ἀρκεσθοῦμε εἰς τήν κατάκρυψιν τοῦ  ταλάντου «...ἲδε, Κύριε, λάβε τό σόν...Ματθ. ΚΕ΄ 25

   Τήν  κατάκρυψη, ἀκολουθῆ ἡ κατάκρισις, καταδίκη, κ΄ μέρος μετά τῶν ἀνόμων· ἡ ἀπραξία τῶν καλῶν,τῆς ἀρετῆς, συνεπάγεται ἁμαρτία.

      Πῶς θά ποῦμε «...ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου...;» Ματθ. ε΄                     

      Πῶς θά ποῦμε «...κ΄ ἂλλα πρόβατα ἒχω, ἃ οὐκ ἐστίν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης...;»Ἰωαν. Ι΄

   Λέγοντας τό: «...γενηθήτω τό θέλημά Σου...» εἰσαγόμεθα εἰς τό κανάλι τῶν ὑποχρεώσεων, τῶν εὐθυνῶν, κ΄ αὐτό βοηθᾶ νά ἐξοστρακίσωμε ἓνα πειρασμό· ποιόν; τήν τάσιν ὃλων ἡμῶν, νά ἐλαχιστοποιοῦμεν τάς ἀπαιτήσεις κ΄ κόστος, κ΄ εὐθύνη, κ΄ πορεία τοῦ θείου θελήματος, εἰς τήν προσωπική μας ζωή.

   Συνήθως, κατά κόρον, ζητᾶμε κ΄ πράττομε τό ἲδιο ἡμῶν θέλημα· κάνουμε αὐτόνομη ὑπακοή· ἀκολουθοῦμε πιστά τό θέλημά μας τό ὁποῖο σίγουρα συνεπάγεται '' ἰκάρεια πτήση κ΄ πτώση''.

   Λέγει ὁ Κύριος «...πορευθέντες εἰς τόν κόσμον ἃπαντα... διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὃσα ἐνετειλάμην ὑμῖν...Ματθ. ΚΗ΄ 19-20· πάντα· τά πάντα· ὂχι ἐπιλογή, διαλογή, ''λαϊκή'' · ''γενηθήτω τό θέλημά σου''· ὃλο· ὂχι τό μισό, ἢ ὂτι ἐπιλέξωμε.

   Συνήθως μᾶς ἀρέσει ἡ ἀκουστικότητα τῶν μακαρισμῶν· ὃμως εἰς τήν πράξιν, ζητάμε, βιώνομε τήν ἀνεστραμμένη γραφή τῶν μακαρισμών· μένουμε εἰς τήν ἀκουστικότητα,ἀνάγνωση τοῦ «...στενή ἡ πύλη κ΄ τεθλιμμένη ἡ ζωή...» ὃμως τήν θέλουμε μόνο ἐν τῇ ἀναγνώσει, οὐχί ἐν πράξει.

    Ζητάμε τόν σταυρό, ἐπιστήθιο,διακοσμητικό· ὃμως ποῖος προτιμᾶ τόν «ἐπ᾿ ὢμων;» τό « Ἂρατε τόν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς...;», τό:«...ὃστις θέλει,ὁπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἐαυτόν κ΄ ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦλ;»Ματθ. ΙΣ΄24

     Πολλοί ἐξ᾿ ἡμῶν, ἐνῶ ''πάλιν κ΄ πολλάκις''' κ΄ ἀνέτως ἐκφωνοῦμεν ''γενηθήτω τό θέλημά σου'', τοῖς χείλεσιν ἡμῶν, ὃμως διά τοῦ βίου ἐκφράζομεν «...οὐχ ὡς Σύ θέλεις, ἀλλ᾿ὡς ἐγώ θέλω...» κ΄ ἰσχύει τό ἀπευκτέον: «...οὗτος ὁ λαός, τοῖς χείλεσιν αὐτοῦ μέ τιμᾶ, ἡ δέ καρδία αὐτοῦ, πόρρω ἀπέχει ἀπ᾿ἐμοῦ».

     Εἲπομεν ὃτι τό ἲδιο θέλημα ἡμῶν, εἶναι ἡ ζωή τοῦ παλαιοῦ, τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου, κρύβει ἰκάρεια πτήση κ΄ πτώσην· τουτέστι, πολλάκις ὑπάρχουν ἀποτυχεῖς ἀποστολαί (χριστιανικαί) κ΄ πρωτοβουλίαι ἐνῶ,διά τήν ἱεραποστολή, βασικός πυρήν κ΄ παράγων, πρός καρποφορίαν, εἶναι ἡ πιστή ἐφαρμογή τοῦ θείου θελήματος, ὁ ἐσωτερικός ἀγών καθάρσεως, κ΄ ἁγιασμοῦ, κ΄ μυστική δύναμις τῆς Ἱεραποστολής, ἀποφεύγοντες τήν ἱεραποσκευή· ἡ πραγματοποίησις τοῦ θ.θελήματος εἰς τήν οἰκουμένην,κοινωνίαν,σύμπασα κτήση, προωθεῖται μέ συνεχή μετάνοια, συμορφονώμεθα μέ τό πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ, τό πρότυπο κ΄ ἐνώμεθα μεταξύ ἀλλήλων.     

    Βασικό ὃμως σημεῖο ἀναφορᾶς τό ὁποῖο ἐξαρτᾶται ἀπό τόν ἐσωτερικό ἀγῶνα τῶν Ἱεραποστόλων, ἀπό τόν ἀγώνα μετανοίας καθάρσεως, εἶναι κατά πόσον εἶναι δυνατόν οἱ κατηχούμενοι κ΄ ''φιλοξενοῦντες'' νά ἀποδεχθοῦν τήν παρουσίαν ἡμῶν κ΄ πορεία, κάτι ''ἰχνοστοιχεῖα'' ἀπό τήν παρουσίαν Ἐκείνου.

    Ὡς μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ τῆς Ἐκκλησίας, συμπορευόμεθα τοῖς ἐν σκότει, ἳνα μεταδώσωμεν τό φῶς τοῦ Χριστοῦ τῆς Ἐκκλησίας, συμπορευόμεθα τοῖς ἐν σκότει, ἳνα μεταδώσωμεν τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά τοῦτο γίνεται μόνον ὃταν ἡμεῖς ἀναγεννηθῶμεν ''ἂνωθεν''· ὁ Ἃγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει:«...φωτισθῆναι, εἶτα φωτῆσαι· καθαρθῆναι, εἶτα καθᾶραι...»· συμπονοῦμεν,συμπάσχομεν,συμπορευόμεθα τοῖς ἐν σκότει πορευομένοις ἀδελφοῖς ἡμῶν. Ὁ πόνος αὐτῶν, εἶναι πόνος Χριστοῦ, ἡ ''πείνα'' τους, πείνα Του· ἡ δίψα τους, δίψα του· «...διψῶ...» «...δός μοι ὓδωρ πιεῖν...» λέγει ὁ Κύριος· ἡ στέρησις τους, στέρησις Χριστοῦ, ὃστις προσέλαβε ὃλο τό ἀνθρώπινο φύραμα· εἶναι πόνος στέρησις τῆς Ἐκκλησίας, ὃλου τοῦ Σώματος, εἶναι (κ΄ πρέπει νά εἶναι) κ΄ ἰδικός μας.

    Τό Εὐαγγέλιο, ὁ Χριστός, δέν εἶναι ''κτῆμα'' μόνο ὁρισμένων λαῶν  ἒστω·            «...ἰδού ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ...»· «...ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως...» γενηθήτω τό θέλημα σου· δι᾿ αὐτῆς τῆς φράσεως ἐμέσως διατάζει ὁ Κύριος, ἐντέλλεται, καθιστᾶ φορέαν, ἐντολοδόχον διάκονο αὐτοῦ, μεταφορᾶς τοῦ θείου θελήματος εἰς πᾶσαν τήν οἰκουμένη· φανεροῦται δι᾿ αὐτήν ἡ θ.πρόνοια· «...ὁ πατήρ μου, ἂρτι ἐργάζεται, κἀγώ ἐργάζομαι...»Ἰωάν. Ε΄ 17

     Εἰς αὐτήν τήν ''ἐργασίαν'' πρόνοιαν, μέριμναν διά τήν ἐξάπλωσιν τοῦ Εὐαγγελίου , τοῦ φωτός, τοῦ Λόγου, τοῦ Χριστοῦ, καλεῖ ἐργάτας, ἀποστέλλει ἀφοῦ καταρτίση. Ὁ Κύριος, ἦλθε κ΄ ''ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν''.

    Θά πρέπει νά μᾶς πονάη, κ΄ προβληματίζει· νά ἀφυπνίζη κ΄ δραστηροποιεῖ· νά ἐνεργοποιεῖ, κ΄ νά τροποποιεῖ τό γεγονός ὃτι πολλοί λαοί, εἰς ὃλον τό μῆκος τῆς χώρας αὐτῶν, δέν ἒχουν ἀκούσει ἓνα: Κύριε, ἐλέησον· ἓνα Χριστός Ἀνέστη· ἓνα Θεοτόκε Παρθένε· ἓνα Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ... κ΄ δέν ἒχουν εἰς τήν γλῶσσα των, τό ἱ.Εὐαγγέλιο· τήν Νέαν Διαθήκην τόν Χριστόν παρατεινόμενον εἰς τούς αἰῶνας.

   Ἡ ἱεραποστολή δέν εἶναι τοπική· ἲσως ἐνεργεῖτε ἐν τόπῳ, ἐν χρόνῳ, ἐν ἒθνει ἀλλά δρᾶ ἀπό περάτων, ἓως περάτων τῆς οἰκουμένης.

    Δέν ὑπάρχει ''ἀποστέλλουσα κ΄ λαμβάνουσα'' Ἐκκλησία· εἶναι, εἲμεθα ἡ Μία, Ἁγία Καθολική κ΄ Ἀποστολική Ἐκκλησία· ὃλοι δυνάμεθα νά ἀποστέλλομεν κ΄ να δεχόμεθα.

   Ὃπως τό σῶμα μας, μέ τά διάφορα μέλη τοῦ τρέφεται ἐξ᾿ ἑνός στόματος, κ΄ ὃλα τά μέλη τροφοδοτοῦνται ἐξ᾿ ἲσου, ἀλλά διαφορετικῶς αὐξάνουν· οὓτως κ΄ ἐν τῆ κοινωνία ἃπαντες υἱοί Θεοῦ· ἃπαντες υἱοί, ἒστω κ΄ ἂσωστοι· ἒστι γάρ ὁ σώζων· ὁ σώστης· ἒστιν γάρ ὁ ποιμήν, ὁ συναγαγών εἰς ἓν, εἰς μία ποίμνην, ὑπό ἓναν ποιμένα· θά ἐγγράφετο κάποιο τολμηρό: ἀκόμα κ΄ διά τούς μακράν ζῶντας  τούς ἐν σκότει καθημένους ἐνεργεῖ τό θεῖο θέλημα· διότι αὐτό εἰσέρχεται εἰς τόν κόσμον, διαχέεται εἰς ὃλην τήν πορείαν τῆς ἀνθρωπότητος, εἰς ὃλην τήν ἱστορίαν κ΄ οἰκουμένην· ἃρα ἐπειρεάζει κ΄ τήν ζωήν αὐτῶν· ἐκφράζεται μέ ποικίλους τρόπους: μέ μετάνοια, δοξολογίας, προβληματισμό, κλήση, δίψα, κάλεσμα.Συνεπῶς θά ἦτο ἀδικία, ἐάν ἀποσιωποῦμε τήν ἀλήθειαν κ΄ κρύπτωμεν τόν Χριστόν ''ἐν τοῖς ταμείοις'', ἐάν κρύπτωμεν τήν ἀλήθειαν, τήν Ἀλήθειαν πού εἶναι ἡ πεμπτουσία τῆς Ἐκκλησίας μας. «...Ἐγώ εἰμί, ἡ ὁδός κ΄ ἡ ἀλήθεια, κ΄ ἡ ζωή...Ἰωαν. ΙΔ΄ 6.

   Ποῖα εἶναι ἡ αἰώνιος ζωή; Ὁ Θεός· «...αὓτη ἐστίν ἡ αἰώνιος ζωή, ἳνα γινώσκουσί σε τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν, κ΄ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν...»Ἰωαν. ΙΖ΄ 3. Ὁσάκις στερῆται ἡ ζωή, ἐπέρχεται θάνατος· ἂρα ἒνοχοι θανάτου εἲμεθα, ὁσάκις στεροῦμεν τόν Θεόν, τήν ἀλήθειαν, τήν μετάδοσιν.Φοβερόν τό ὂφλημα.

   Ὃμως, τό θεῖον θέλημα, τό κήρυγμα, οὐκ ἐν πειθοῖς ἀνθρώπων, οὐδέ διά βίας ,ἀλλά διά κηρύγματος, ἐλευθερίας, βιοτῆς ὃπως εἶναι ἀπαράδεκτος κ΄ ἀπορριπτέα ἡ βία, παρόμοια τυγχάνει κ΄ ἡ ἀποσιώπηση ἢ ὑποτίμηση, τά ὁποῖα σηματοδοτοῦν διπλήν προδοσίαν: α) τῆς ἰδικῆς μας πίστεως, πιστεύω, κ΄ τῆς στερήσεως τοῦ δικαιώματος τῶν ἂλλων ἀνθρώπων νά γνωρίσουν τήν ἀλήθειαν.

   Ὁ Κύριος μας κινήθηκε, κήρυξε,ὁμολόγησε, ἀνάμεσα σέ ξένους, σέ ἀνθρώπους ''ἂλλης πίστεως'', ἂλλων πεποιθήσεων.

    Ὁ Ἀπ.Παῦλος, μετά τήν ''γνωριμία του'',μέ τόν Χριστόν, ἀποσύρθηκε διά κάθαρση κ΄ κατάρτηση, διά τινά ἒτη, κ΄ μετά, ἀπό αὐτήν τήν προετοιμασία, τίποτα δέν συνεκράτη αὐτόν, ἀπό τό κήρυγμα, «...ἀνάγκη γάρ μοι ἐπίκειται· οὐαί μοι δέ ἐστίν, ἐάν μή εὐαγγελίζομαι...» ; Α΄ Κορ. Θ΄ 16                                                                                                                                                                                    

  Ἡ Ἱεραποστολή εἶναι συνέχεια τοῦ ἐπιγείου ἒργου τοῦ Κυρίου «...καθώς ἀπέσταλκέ με ὁ Πατήρ,κἀγώ πέμπω ὑμᾶς...»

    Ἂρα ὁ Ἱεραπόστολος ὀφείλει νά ἀκολουθῆ, τόν τρόπον ζωῆς, τοῦ Διδασκάλου,«...ὃς ἦλθεν κ΄ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν...» Ἰωαν. Α΄ 14, κ΄ «...οὐκ ἦλθεν διακονηθῆναι, ἀλλά διακονῆσαι, κ΄ δοῦναι τήν ψυχήν αὐτοῦ, λύτρον ἀντί πολλῶν...» Μάρκ. Ι΄ 45 ὃστις «...ἐκένωσεν ἑυατόν, μορφήν δούλου λαβών...ἐταπείνωσεν ἑαυτόν...γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου...» Φιλιπ. Β΄ 6-8  «...ἐφανέρωσά σου, τό ὂνομα τοῖς ἀνθρώποις...» Ἰωαν. ΙΖ΄

    Οὓτως, ὁ Ἱεραπόστολος, ὁφείλει, νά ζῆ, διακονῆ, ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους μέ ὑπομονή, σιωπή, διδαχή,  καρτερία, μακροθυμία,                ἀνεκτικότητα, συγχωρητικότητα, κ΄ νά φανερώνει τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ, μυστηρίον τῆς Σαρκώσεως,τοῦ  +  κ΄  Ἀναστάσεως.

    Κ΄ διά νά εἶναι ζωντανή μαρτυρία, πρέπει πάντα νά εἶναι σέ ζωντανή ἐπικοινωνία μέ τήν πηγή, τό Κύριον, σέ προσωπική σχέση· ὃπως ἓνα κινητό τηλ. Διά νά χρησιμοποιεῖται πρέπει νά συνδέεται μέ πομπό σταθμό, κ΄ νά  ''ἒχη σῆμα''.

    Μία λοιπόν μεταμορφωμένη ζωή τοῦ Ἱεραποστόλου ἐν Χριστῷ, εἶναι τά ἀληθινά χαρακτηριστικά τοῦ Ἱεραποστόλου.

    «...ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῆ δέ ἐν ἐμοί ὁ Χριστός.» Γαλ. Β΄ 20

    Ἐσύνδεσε τό ἒργο του ὁ Κύριος, μέ τό τῶν Ἀποστόλων «...καθώς ἐμέ ἀπέστειλας εἰς τόν κόσμον, κἀγώ ἀπέστειλα αὐτούς εἰς τόν κόσμον...» Ἰωαν. ΙΖ΄ 18

    Καθώς : σαυτή τή λέξη, πρέπει νά ἀναζητήσωμε τόν τρόπον κ΄ μέθοδο τῆς Ἱεραποστολικῆς δράσεως.

    Ἱεραποστολή εἶναι, ἡ συνεργασία ἐν πνεύματι Ἁγίῳ, διά τόν Ἁγιασμόν πάντων τήν ἀνακεφαλαίωσιν τῶν εἰς Χριστόν κ΄ τήν προσαγωγήν των εἰς τόν Πατέρα. Εφ. Β΄ 18

      Γινόμεθα συνεργοί Θεοῦ  Α΄ Κορ.  Γ΄ 9, συμμετέχοντες εἰς τήν ἐξέληξιν, διά  ἃπλωση  Εὐαγγελίου, εἰρήνης, ἀγάπης πρός τήν ὁποίαν κατευθύνεται τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ.

     Ἑνα τροπάριο εἰς τήν λιτήν τοῦ  Ἁγ.Νικολάου λέγει: «ἐνατενίσας ἀκλινῶς τό ὓψει τῆς γνώσεως...».

      Ὁ ἱεραπόστολος λοιπόν ὃταν ἐνατενίζει εἰς τό πρόσωπον τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου  κ΄ τήν ἀναμενόμενην ἒνδοξον ἒλευσίν του, μεταμορφούμενος ἀπό δόξαν εἰς δόξαν καλεῖται νά ζῆ, νά εἶναι ὁ ἲδιος εἰς ἒπαινον δόξης Θεοῦ... Ἐφεσ. Α΄ 6,12

     Οὓτως ἐνεργεῖ σιωπηλῶς, ἀλλά σταθερῶς τόν σκοπόν τῆς ἱεραποστολῆς κ΄ ἒσται ὁ Χριστός ἐν μέσῳ.

    Τα κίνητρα τῆς ἱεραποστολῆς μελετόμενα ἀπό διάφορες ὀπτικές γωνίες εἶναι:

     α) τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεόν κ΄ τῶν ἀνθρώπων

     β) τῆς ὑπακοῆς εἰς τήν ἐντολήν τοῦ Κυρίου:«...πορευθέντες...» Ματθ. ΚΗ΄ 19

     γ) τοῦ πόθου τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν

     δ) τῆς λακτάρας διά δοξολογίαν τοῦ Θεοῦ·

   ἀναγκαία κ΄ σημαντικά κ΄τά τέσσερα τό δέ τέταρτο, σπουδαιότερον · ἀλλ᾿ ὃμως ὑπάρχει κάτι ὑπερβατό, βαθύτερον · εἶναι ἐσωτερική ἀναγκαιότητα.

        «Ἀνάγκη γάρ μοι ἐπίκειται · οὐαί δέ μοι ἐστίν, ἐάν μή εὐαγγελίζομαι. Α΄ Κορ. Θ΄ 16

       Ἡ παράλειψις αὐτοῦ, δεν εἶναι ἁπλῶς παράλειψη διακονήματος , ἀλλά ἂρνηση τοῦ  ἰδίου τοῦ ἐαυτοῦ τοῦ ἱεραποστόλου.

      Ὁ μεταμορφωμένος, σύναιμος κ΄ σύσωμος τοῦ Χριστοῦ, δέν δύναται νά ἀδιαφορεῖ, βλέποντας τόσον κόσμο, ἒθνη μακράν τοῦ Θεοῦ · νά εἶναι «ξένοι διαθήκην τῆς ἐπαγγελίας» Ἐφ. Β΄ 12

       Ζῶν ἐν Αὐτῷ (τῷ Χριστῷ) ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ ὢν, φλέγεται κ΄ φέρει πάντα ἓνα ·

  «..πῶς οὐν ἐπικαλέσσονται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν ; πῶς δέ πιστεύσουσιν οὗ  οὐκ ἢκουσαν ; πῶς δέ ἀκούσουσι, χωρίς κηρύσσοντος ; πῶς δέ κηρύξουσιν ἐάν μή ἀποσταλλῶσι ; Ρωμ. Ι΄ 14  Αὐτά τά τέσσερα πῶς, ἀνησυχοῦν κ΄φλέγουν τήν σκέψη κ΄ καρδιά του.

     Δέν ὑπάρχει θησαυρός εἰς τήν διάθεση τοῦ ἀνθρώπου, πολυτιμότερος ἀπό τήν ἀλήθεια πού τοῦ ἀποκαλύφθηκε ἀπό τόν Θεόν.

     Διά τοῦτο αἰσθάνεται ὃτι αἱ ''δικαιοσύνες του'', ἐντιμότητα, πίστη, ἀγάπη δέν εἶναι  γνήσιες, ὃταν δέν πράττουν κάτι συγκεκριμένο διό κ΄ ὁ Ἀπ.Παῦλος ἒλεγε «...ὀφειλέτης εἰμί |Ἓλλησι κ΄ βαρβάροις · δοῦλοις...Ρωμ. Α΄ 14. Διότι προσπαθεῖ νά συμμερίζεται τό παγκόσμιο νόημα τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου.

     Τό ἱ.Εὐαγγέλιον, ἀπευθύνεται πρός ὃλους τούς λαούς, φυλάς κ΄ γλώσσας ἀπό περάτων ἓως περάτων τῆς οἰκουμένης, κ΄τούς ἐν θαλάσσῃ μακράν αὐτό σημαίνει ὃτι παραμένει ἡμιτελές, ὁσάκις περιορίζεται εἰς ὁρισμένα γεωγραφικά πλάτη κ΄ μήκη κ΄ κοινωνικά πλαίσια. ''Πεδίο βολῆς '' δράσεως, εἶναι ὃλη ἡ οἰκουμένη · κ΄ ἐκεῖ ὃπου τό χαρμόσυνο μήνυμα εἶναι εὐπρόσδεκτο, κ΄ ἐκεί ὃπου φιανομενικά ἀποθεῖται ἀλλά εὐαγγελικῶς, ἑτοιμάζεται πρός ὡρίμανση, θερισμόν.

     Σκοπός τῆς Ἱεραποστολῆς δέν εἶναι ἡ κατάκτηση τοῦ κόσμου, οὒτε ἡ ἡ ἑξάπλωση κ΄ ἐπιβολή μιᾶς χριστιανικῆς ροῆς πού νά κατευθύνει τά πάντα, ἀλλά ἡ μετάδοση τοῦ λόγου κ΄ χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἡ φανέρωση τῆς δόξης αὐτοῦ, τῆς ἐν Χριστῶ, ἀποκαλυφθείσης κ΄ ἀναμενομένης.

     Ἂς προσευχόμεθα ὃπως ὁ Κύριος, ὁ ποιῆσαι τά πάντα, κ΄ ἀναγεννήσας κ΄ ἀναπλάσας κ΄ ποθεῖ πάντων τήν σωτηρίαν κ΄ θέωσιν, καθώς κ΄ τήν ἀνάπλασιν, ἀναγέννησιν, ἀνακαίνησιν ὃλης τῆς δημιουργίας, ἡ ὁποῖα στενάζει κάτω ἀπό τήν φθορά κ΄ τήν ἁμαρτίαν, καταρτίση ἐργάτας τοῦ Εὐαγγελίου κ΄ θεοπρεπῶς εἰσαγάγη εἰς τόν θερισμόν κ΄ ἀμπελῶνα, ἳνα δοξάζηται τό πανάγιον ὃνομα τοῦ ἐν Τριάδι ἑνός Θεοῦ ἡμῶν, ὧ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή, κ΄ προσκύνησις, νῦν κ΄ ἀεί κ΄ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

                                              Εὐλογεῖτε κ΄ εὐλογημένοι ἒσεσθε.