ἈΚΟΛΟΥΘΙΆ

                                               Ἀπολυτίκιον.     

                             

                          Ἦχος Α΄ Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

   Ὡς Μήτηρ τοῦ Ὑψίστου ὑπάρχουσα, θαυμαστῶς ἐν τῷ ὂρει ἐπέβης διά θαλάσσης ποτέ, οὓτω τήν ἐπίβασιν νοερῶς, ἐπί τήν χώραν ταύτην, ποίησον κ΄λαόν, διψῶντα νεκρέγερτα νάματα· ἐνοίκισον ψυχαῖς καθαραῖς, Πορταΐτισσα Κόρη Πανύμνητε θερμῶς· Μονήν Σου δέ ἁγίασον, εὑλόγησον, ἣν τῷ σῷ Ὀνόματι ἐγείρομεν πόθῳ, κ᾿ πρός Σέ ἀνατίθεμεν.

                                                           Κοντάκιον

                           Ἦχος Γ΄ Ἡ Παρθένος σήμερον.

   Πορταΐτισσα σήμερον, θερμῶς καλοῦμεν Σε Κόρη, ὡς ποτέ ἠθέλησας, καλεῖσθε πιστῶς ἐν ὂρει· ἐπιβᾶσα γάρ διά θαλάσσης ἐν τόπῳ, ἠθέλησον τήν κλήσιν ταύτην τιμᾶσθαι· οὓτω κ᾿ χώρα ταύτῃ, εὐλόγησον, κ᾿ ὑποδοχήν Εὐαγγελίου ποιῆσαι ταῖς ψυχαῖς τοῦ λαοῦ Σου, κ᾿ Μονήν Σου τήν πρώτην ἁγίασον κ᾿ περιφρούρησον.

                                      Koντάκιον ἢ Ἀπολυτίκιον

                            Ἦχος Α΄. Τόν τάφον Σου Σωτήρ.

  Τήν χώραν Σου Σεμνή, κ᾿ λαόν τόν ἐν σκότει, καθήμενον ποτέ, φωταγώγησον Κόρη· φωταυγία κηρύγματος, κ᾿ σεπτῇ μετανοίᾳ, πάντας ἓλκυσον τῷ Υιῷ κ᾿ Θεῷ Σου, Πορταΐτισσα Παναγία Παρθένε, κ᾿ ἀνάδειξον, πνευματικόν ἰατρεῖον Μονήν Σου ἣν ἐγείρομεν.

                                                       Μεγαλυνάρια

   Ἐν ἐρήμῳ χώρᾳ κ᾿ τῷ λαῷ, ἐνοίκησον πόθῳ τοῖς ὑμνοῦσι Σε εὐλαβῶς, τιμῶντες προσκυνοῦντες θεῖο Ὂνομά Σου, ἐν Μονῇ τῇ θείᾳ Σου, Πορταΐτισσα.

   Ὡς ἐπέβης Κόρη πάλαι ποτέ, θαυμαστῶς ἐν ὂρει κ᾿ ἠρέτησας κατοικεῖν, Πύλη τῆς Μονῆς Σου, ξένη ὀνομασία, οὓτω κἀμεῖς Μονήν Σου Πορταΐτισσα ὀνομάζομεν.

   Τῷ λαῶ ἐν σκότει κ᾿ ἐν φθορᾷ, ἁμαρτίας ζόφῳ κ᾿ ἀπάτῃ τοῦ πονηροῦ, ἦλθε φῶς μέγα, τό θεῖον τοῦ Υἱοῦ Σου, Ἁγνή Παρθενομῆτορ, Ἁγία Θεοτόκε ἐκ Μονῆς Σου θείας, ὦ Πορταΐτισσα.

 Σύνδησον ἀγάπῃ τοῦ Σοῦ Υἱοῦ, Κεχαριτωμένη, Πορταΐτισσα Μαριάμ, πόθῳ τούς τιμῶντας, τό θεῖο ὂνομά Σου εὐλόγει τήν Μονήν Σου, καλοῦσα Σε Πορταΐτισσα.

                                   Ἐξαποστειλάριον.

                         Ἦχος Β΄ Τῶν μαθητῶν ὁρώντων σε...  

   

   Ἐν ἐσχάτοις χρόνοις Παρθενομῆτορ, ὡς διά θαλάσσης πάλαι ἐθαυμαστώθης· οὓτω κ΄ νῦν εὐλόγησον Πορταΐτισσα Κόρη, λαόν κ΄ χώραν ταύτην, κ΄ τήν Μονήν Σου· ἳνα δοξάζομεν προσκυνοῦντες, διά Σοῦ, τόν Σαρκωθέντα Σωτήρα.

                                   Ἰδιόμελον Λιτῆς.

                                                   Ἦχος Α΄

   Παλάτιον τοῦ Λόγου, κ΄ Πύλη τῆς Σωτηρίας, ἀνεδείχθης Πορταΐτισσα Κόρη Παρθενομῆτορ· σάρκα γάρ, ἐκ Σου λαβών ὁ Θεός Λόγος, ἐπιδημήσαι ἀνέπλασεν τήν σύμπασαν κτίσιν· ἐνατενίζοντες δέ ἀκλινῶς, πρός Σέ τήν Πανάμωμον Νύμφην, κ΄ Μητέρα Παρθένον κ΄ Θεοτόκον, Βασίλισσα τῶν Ἀγγέλων, Δέσποινα τοῦ κόσμου, ὡς ποτέ διά θαλάσσης ἐθαυμαστώθης κ΄ ἐδοξάσθης, οὓτως ἐν ἐσχάτοις τοῖς χρόνοις κ΄ χώρα, ἐπιβάσα νοερῶς, εὐλόγησον τούς πάντας, λαόν κ΄ τήν Μονήν Σου, ἳνα Σέ δοξάζομεν λέγοντες· Δόξα Σοι Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, Δόξα Σοι Παναγία· εὐχαριστοῦντες, προσκυνοῦμεν Σε, Μητέρα τοῦ Ὑψίστου.